جام چهارم
به ولای تو که گر بنده خویشم خوانی/ از سر خواجگی کون و مکان برخیزم
1.کسب معرفت بدون ادب ممکن نیست و هرکجا سفره معرفت گسترده شده، از برکت ادب بوده است.
2.اولیا خدا هیچ کجا با کسی دشمن نبوده اند و حتی با کسانی که با آنان دشمن بوده اند نیز ادب ورزیده اند. زیرا همه جا در حضور حق بوده اند.
3. کسانی که رابطه فرورفته ای با هم دارند (خلطا) اکثرا به یکدیگر ظلم می کنند.
4. موضع استغفار در حضور مولا.
5. به خرابات باید با ادب وارد شد، آنجا جای هرکسی نیست. همه محرمند و ادب ورزیده اند.
6.ادب صرفا رعایت آداب نیست.بلکه هرجایی ادب مخصوص به خود را دارد.گاهی رعایت آداب عین بی ادبی است.
7.اگر کسی به بهانه اعتراف گناه، انیت خود را ابراز نماید، این عمل او از گناه بدتر است.
8.بسیاری از اوقات اگر انسان موفق نمیشود، به سبب عدم رعایت ادب است.اگر کسی منتظر باشد که مجاهدت با هوای نفس، او را به نتیجه برساند اما خواندن خداوند و بنده بودن، از او بودن و از او داشتن خود و اینکه همه نسبت ها با اوست را نبیند، به نتیجه نمی رسد. اما اگر ادب ورزیده و همه را از او بداند، حتما سلوک اتفاق می افتد و فعلیت پیدا میکند.
